در نماز جماعت یک اصل کلی حاکم می‌باشد و آن، اصل تبعیت است. یعنی مأموم باید در نماز جماعت از امام پیروی نماید. از این قانون چند نتیجه گرفته می‌شود:
اول: مأموم نباید قبل از امام، تکبیرةالاحرام را بگوید. در حقیقت این یک استثناء در باب اذکار محسوب می‌شود، زیرا جلوافتادن از امام جماعت در اذکار نماز اشکال ندارد، به‌جز تکبیرةالاحرام.
دوم: جلوافتادن از امام جماعت در رکوع و سجده و سایر کارهای نماز جایز نیست. این امر چنان‌چه سهواً اتفاق افتد، اشکال ندارد و اگر عمداً باشد جماعت را دارای اشکال می‌کند.
سوم: اگر مأموم سهواً زودتر از امام سر از رکوع یا سجده برداشت، باید برگردد و با امام همراه شود، زیرا اضافه‌شدن رکن، نماز را در جماعت باطل نمی‌کند به شرط آن‌که برای تبعیت باشد.
چهارم: چنان‌چه مأموم در نماز جمعه بعد از قنوت رکعت دوم به رکوع رود نمازش باطل است، زیرا امام رکوع را انجام داده و در حال رفتن به طرف سجده است، بنابراین رکوع که رکن است اضافه شده، بدون این‌که تبعیت محقق شده باشد؛ و هم‌چنین است در هر نماز که مأموم بعد از رکوع امام به رکوع رود.
سؤال: انجام کارهای نماز به‌صورت هم‌زمان با امام بهتر است یا با تأخیر؟
پاسخ: هر دو جایز است، ولی کمی با تأخیر بهتر است.
